Grace Jones, czyli najlepsza przydupaska w historii Bondów

Z zapałem oglądam kolejne Bondy – w myśl zasady raz starszy raz nowszy – i dzielę się przemyśleniami na konkretne tematy z nimi związane. Tym razem powracam do wspaniałej roli Grace Jones, czyli May Day z Zabójczego widoku. Bo co to był za widok!

Królowa gejowskiego disco

Grace Jones pochodzi z Jamajki i jest kobietą orkiestrą: była modelką, aktorką i piosenkarką. Wikipedia mówi o niej jako o ikonie popkultury. Jej androgyniczny wizerunek sprawił, że jest też nazywana królową gejowskiego disco. Gdy pod koniec lat siedemdziesiątych śpiewała w gejowskim klubie, stwierdzono, że jest as queer as arelatively straight person could get. Jej wizerunek nie dość, że obalał przyjęte normy płciowe, to jeszcze epatował czarnością – jak mogli jej nie uwielbiać?

Lekka rozprawa z kolonializmem i seksizmem

Na początku gdy powtórzyłam sobie Zabójczy widok przyszło mi do głowy, że May Day jest z jednej strony super, a z drugiej – pełni rolę takiego filmowej cudaczki, z której można się pośmiać, bo jest dziwaczna, a poza tym ubiera się też dziwnie i cała jest dziwna – już na samym początku na wyścigach konnych panowie bardzo wysoko unoszą brwi na jej widok.

Zapachniało więc kolonializmem i mocno uproszczonym spojrzeniem zarówno na czarnych, jak i na kobiety. Ale przecież, po pierwsze, May Day była rezultatem nazistowskich eksperymentów – podobnie jak Zorin, któremu towarzyszyła. Zorin, który był typowym złolem, białym blondowłosym mężczyzną chcącym przejąć władzę nad światem.

Po drugie zdominowała Bonda w łóżku. Zaraz zaraz, nie śmiejcie się tak głośno – to ważne. Przecież wg ogólnego szkieletu fabularnego te dziewczyny Bonda, które są dobre (a – spojler alert – May Day koniec końców przecież ratuje dzień i wszystkich), w łóżku mogą co najwyżej zajęczeć Ohhh, Jaames! Jeśli więc czytaliście mojego poprzedniego posta, tego o żeńskich postaciach w Bondzie na przykładzie Goldeneye, możecie sami stwierdzić, że May Day nie wpisuje się w żaden z tych dwóch głównych wzorców. W ogóle nie ma chyba wzorca, w który by się wpisała ta kobieta!

Najważniejszy argument zostawiłam sobie na koniec. Dlaczego tak naprawdę wielbię charakter May Day w Zabójczym widoku? Trzecia sprawa, do której pragnę się odnieść, to fakt, że odsuwa ona każdego, dosłownie każdego na drugi plan – przede wszystkim główną dziewczynę Bonda, która jest bardzo ładna, nawet trochę niezależna i milutka, ale to typowa owieczka, którą trzeba się jednak zaopiekować. 

Zorin jest bardzo dobrym złolem, jego chłopięco-złowieszczy śmiech wywołuje ciarki na kręgosłupie i ogólnie Christopher Walken odwalił kawał dobrej roboty, ale bądźmy szczerzy – widząc taki duet, na kim zawiesimy oko na dłużej, na typowym blondynie, czy na ostrej kobiecie w skórze obok?

May Day oprócz tego, że zdominowała Bonda w łóżku, zdominowała go też w ratowaniu świata. Pod koniec filmu, w ostatnich sekwencjach, gdy ratują się z kopalni, to ona przejmuje pałeczkę. Bond nie wie za bardzo, co robić, więc, zagubiony, wykonuje jej polecenia – najpierw daje się opuścić na dół do bomby, potem jest zmuszony pozwolić jej dokonać ostatecznego poświęcenia i ogólnie nie ma nic do gadania. Takie lekkie przełamanie konwencji Bonda, w którym staje się on bezbronny i potulnie wykonuje polecenia kobiety, było dla mnie bardzo odświeżające.

Źródło gifa.
Wszystkie zdjęcia pochodzą z IMDb.